مدتی هست که دوست دارم یک پادکست را شروع کنم. پادکست را به این دلیل دوست دارم که به نظرم یک تجربه‌ی شنیداری می‌تواند تاثیرگذاری بیشتر از تکست خالی داشته باشد. به همین دلیل است که دارم به آب و آتش می‌زنم تا بتوانم کاری که تا به حال نکرده‌ام و تجربه‌اش را هم ندارم، انجام بدهم. دنبال تیم جمع کردن و این چیزها هم نیستم؛ چند باری سمت این کار رفته‌ام و به چشم خودم دیده‌ام که هم‌سو کردن سلیقه‌های مختلف اصلا کار ساده‌ای نیست. اگر هر کسی بخواهد ساز خودش را بزند، آن موقع هیچ چیز درستی شکل نمی‌گیرد. مخصوصا در ابتدای کار که هیچ‌کدام از طرفین نمی‌داند چه چیزی درست است و چه چیزی غلط!
چند کار را هم یاد گرفته‌ام. فهمیده‌ام که برای شروع ساختن پادکست، نیازی به داشتن تجهیزات قوی و حرفهای وجود ندارد. با یک موبایل ساده یا نهایتا یک ضبط خبرنگاری کوچک هم می‌توان کار را شروع کرد. در ابتدای کار، کسی به این نگاه نمی‌کند که کیفیت صدا خوب است یا بد. کیفیت ایده در ابتدای کار از هر چیزی مهم‌تر است. لازم است کارت طوری باشد که شنونده‌ها هر لحظه حس کنند تو عاشق کاری هستی که داری انجام می‌دهی.
این را فهمیده‌ام که برای انتشار دقیق و درست پادکست، باید کاری کنی تا فید RSS داشته باشی. این کار را می‌توانی به راه‌های مختلف انجام دهی و یک راه مشخص برای این کار وجود ندارد. می‌توانی از سرویس کست‌باکس (Castbox) استفاده کنی یا اینکه سراغ بلوبری و لیبسین و این جور سرویس‌ها بروی. برخی از این سرویس‌دهنده‌ها پولی هستند و بعضی دیگر برای رضای خدا این کار را انجام می‌دهند. با داشتن فید می‌توانی یک‌بار پادکست را منتشر کنی و شنونده‌ها بتوانند در تمام اپ‌های پادکست آن را بشوند.
زیاد هم نباید به موضوع تدوین و این کارهایش فکر کرد. علاوه بر پول عروسی و جهیزیه و چیزهای این‌طوری، پول تدوین هم خودش جور می‌شود. شاید بد نباشد که در ابتدای کار خودتان دست به کار شوید و با دیدن چند ویدیوی یوتوب، راه ساده‌ی ادیت کردن فایل‌های ویدیویی را یاد بگیرید. حتی بد نیست که سعی کنید نیازتان را به تدوین حذف کنید و یک‌سره از اول تا آخر پادکست را ضبط کنید تا نیاز به داشتن ادیتور از بین برود.
با وجود آنکه هنوز چیزی نساخته‌ام و خودم هم کمی جلوتر به این موضوع اشاره کردم که پادکست در ابتدا نیازی به ابزار دقیق و حرفهای ندارد، باز هم نمی‌توانم جلوی علاقه‌ام به سخت‌افزار را بگیرم و کلی وسیله برای آینده‌های نزدیک انتخاب کرده‌ام. هر دفعه از دیدن دستگاه Zoom H6 ذوق می‌کنم و دیدن کارت صداهای اسکارلت، آب از لب و لوچه‌ام سرازیر می‌کند. میکروفون خوب و داشتن نویزگیر و پایه‌ی فنری میکروفون هم که دیگر جای خود دارد. خیلی‌ها همان ابتدای کار این چیزها را می‌خرند؛ اما با تمام علاقه‌ای که به این سخت‌افزارها دارم، عقل‌ام می‌گوید که در ابتدای کار، نیازی به این چیزها نیست.
عقل‌ام می‌گوید که در ابتدای کار، نیازی به داشتن تجهیزات قوی نیست.
در نهایت تمام این کارها و چیزها بهانه هستند. شما قرار است حداقل برای یک بازه‌ی ۱۰ دقیقه‌ای در گوش مردم حرف بزنی و بهتر است دقیقا بدانی چه چیزی قرار است به آنها بگویی. خیلی‌ها در همان شروع گوش دادن به پادکست‌ها متوجه می‌شوند که حرفهای گوینده جذاب نیستند و تصمیم می‌گیرند تا Unsubscribe کنند. این کار باعث می‌شود تا مخاطب دیگر به سراغ شما نیاید؛ اتفاقی که می‌تواند فوق‌العاده بد باشد. خودتان را جای مخاطب بگذارید. اگر ببینید که گوینده هیچ اهمیتی برای شما و گوش‌هایتان قائل نیست، باز هم به حرف‌هایش گوش می‌دهید؟ پس اگر به جواب این سوال رسیدید، لطفا خوب به آن فکر کنید و ببینید که قصد دقیق‌تان از انجام کار چیست؟
منبع عکس کاور این پست، سایت Unsplash است.